Opowieści z Barni /Ace(r) Ventura w świecie Harrego Pottera

Jeśli stworzyłeś coś ciekawego i chcesz się tym podzielić, zamieść swoją pracę w tym dziale.

Moderator: Moderatorzy

ODPOWIEDZ
Awatar użytkownika
Bobercik
SSJ 5
Posty: 2940
Rejestracja: pn lut 13, 2006 7:02 pm
Lokalizacja: Wrocław
Kontakt:

Post autor: Bobercik »

Fan Fick jest tak wspaniały, że aż powiem: fan fick jest wspaniały. A tak wspaniałego ficka dawno nie czytałem, ponieważ jest tak wspaniały, że inne wspaniałe ficki, nie są przy nim tak wspaniałe. Prawda?
Pewna bardzo mądra osoba tak napisała. Zdecydowanie się z nią zgadzam!
Obrazek
Awatar użytkownika
AnimKing
SSJ 5
Posty: 685
Rejestracja: czw lis 23, 2006 12:07 pm
Lokalizacja: z domu

Post autor: AnimKing »

Drake pisze:No więc bedzie krotko;].Ten ep jest lepszy od poprzedniego bo jest śmieszny,ma ciekawą akcje i nie ma niepotrzebych przestojów,do tego jest poprawny stylistycznie.Tylko że znowu za mało tak waznej posraci tj.Drake Hyuga:D
Więc czemu jest lepszy ?? Bo jest Anim xD

Odcinek niezły ;p Piszcie dalej i nie przestawajcie w połowie. ocena 98/100
Awatar użytkownika
bulma300
SSJ 3
Posty: 168
Rejestracja: pt sty 11, 2008 5:12 pm

Post autor: bulma300 »

Bardzo ciekawe, ale za dużo opisów np. "Usiadł na skraju i powoli przecierał oczy, gdy podniósł wzrok z zadowoleniem stwierdził, że typowa mgiełka występująca przy zbyt wczesnej pobudce zaczęła znikać ustępując ostremu widokowi krzyczącego młodzieńca w okularach. "

z tym to lekka przesada :lol: Mogłeś jeszcze opisać jak mu sie otwierają naczynka krwionośne.
Awatar użytkownika
krova
SSJ 5
Posty: 1746
Rejestracja: pn sie 14, 2006 11:38 am
Lokalizacja: szczytno

Post autor: krova »

Mozna bylo napisac inaczej: "Usiadl." Ładnie? :>
Obrazek

-Jest jakaś miara szczęścia?
-Tak, promile.

Obrazek
Awatar użytkownika
bulma300
SSJ 3
Posty: 168
Rejestracja: pt sty 11, 2008 5:12 pm

Post autor: bulma300 »

Ślicznie, właśnie jak dla mnie powinno być gdzie niegdzie trochę konkretniej.
Awatar użytkownika
Pitti
SSJ 5
Posty: 2676
Rejestracja: wt kwie 24, 2007 11:05 am

Post autor: Pitti »

Ślicznie, właśnie jak dla mnie powinno być gdzie niegdzie trochę konkretniej.
Wtedy fanfik skladalby sie z trzech zdan. Wpadli ziomki <wymienia ziomkow>. Zrobili to i to. Poszli spac.
Obrazek

I'll become The King of Pirates!
Awatar użytkownika
Barni
SSJ 5
Posty: 2999
Rejestracja: sob kwie 21, 2007 4:38 pm
Lokalizacja: Golina City

Post autor: Barni »

;f

Pod koniec września, gdy sobotniego ranka Acer i Pitti już w zgodzie wychodzili z pokoju wspólnego idąc do Wielkiej Sali byli mało rozmowni. Zaspani, powolnym krokiem zmierzali na śniadanie co chwilę ziewając zaczęli leniwą rozmowę.
- Kiedy pierwszy mecz? &#8211; zapytał Pitti, któremu powoli zaczęła przeszkadzać panująca między nimi cisza.
- Nie mam pojęcia &#8211; odpowiedział Acer. Gdy byli na schodach do Wielkiej Sali zobaczył jak przed nimi schodzi Montogue z paroma Ślizgonami. Acer wyciągając różdżkę wymamrotał zaklęcie potknięcia celując w Montogue&#8217;a. Momentalnie jego nogi zaplątały się i przyjaciele z uśmiechem na twarzach patrzyli jak leci po schodach na łeb na szyję.
- Jejku jej, jak niebezpiecznie &#8211; powiedział głośno Pitti, gdy przechodzili koło leżącego na posadzce przed schodami wysokiego Ślizgona, który trzymał się poobijaną twarz.

Ledwo Acer zaczął śniadanie gdy podszedł do niego Cirth trzeci ścigający Krukonów.
- Ace, Dragon zwołuje drużynę &#8211; powiedział niskim głosem &#8211; mamy zaraz być w szatni.
Acer westchnął tylko i zostawił kanapkę, ale zdążył jeszcze kopnąć Pittiego w kostkę, by ten o nim nie zapomniał.
Spojrzał na długowłosego Cirtha, który był trochę niższy od niego. Nie znał się z nim dobrze toteż nie miał o czym z nim rozmawiać, więc zapytał tylko.
- A co Dragon od nas chce?
- Nie wiem &#8211; odpowiedział patrząc na Acera &#8211; ale zaraz się dowiem.
Resztę drogi przeszli w milczeniu. Gdy dochodzili do szatni przy stadionie ślizgając się na mokrej trawie słyszeli krzyki Dragona.
Gdy weszli zobaczyli skulonego na ławce ich obrońcę Louisa. Wszyscy bardzo zdenerwowani stali na około, a kapitan darł się w niebogłosy. Acer podszedł do Bobercika.
- Co on zrobił? &#8211; zapytał pokazując niskiego blondyna palcem.
- Pił wódkę po kryjomu &#8211; mruknął rozwścieczony Bob. Wtedy dotarło do Acera co znaczą krzyki Dragona.
- Louis! W drużynie nie ma ja! W drużynie jest my! &#8211; krzyczał, wyraźnie okropnie sfrustrowany przechadzając się od jednej ściany do drugiej. &#8211; Co ja mam z tobą zrobić? Powinienem cię wyrzucić! &#8211; krzyknął łapiąc się za głowę.
- Przyniosę dla każdego po jednej &#8211; mruknął bardzo zawstydzony Louis, na jego twarzy wystąpiły ogromne rumieńce, ale cała drużyna zdążyła już mu wybaczyć.
- Spoko Louis, każdemu się może zdarzyć &#8211; powiedział uśmiechnięty Dragon, klepiąc blondyna po plecach. Wszyscy poszli za przykładem i przytakując przekrzykiwali się, że od początku byli po jego stronie. Acer zadowolony obrotem sprawy pogłaskał uśmiechniętego Louisa po krótkiej szczecinie i wymknął się z szatni. Ten incydent przypomniał mu o pewnej bardzo ważnej sprawie.
- Frycu! &#8211; krzyknął będąc koło stołu Krukonów. Pitti, który już był przy wyjściu odwrócił się i spojrzał ze zdziwieniem na Acera, który biegł za nim.
- Chodź do dormitorium &#8211; powiedział nie dając dojść do głosu Pittiemu &#8211; przecież dzisiaj Hogsmeade &#8211; dodał i zobaczył jak na twarzy przyjaciela pojawia się wyraz zrozumienia. Nawet jeśli nie zrozumiał, to dobrze gra, pomyślał Acer.
Gdy byli w dormitorium wszystko zdążyli już omówić i z gotowym planem zaczęli się przebierać.
- Tu przydadzą się duże kieszenie &#8211; mruknął Acer sięgając po swoje najszersze spodnie.

- Wpadłbym do Trzech Mioteł... - mruknął rozmarzony Kris, jednak jego słowa ledwo dotarły do kompanów, zagłuszone trzepotem peleryn. Zimny wiatr smagał po twarzach, a krople deszczu ograniczały widoczność.
- Trzeba było zostać w zamku, trzeba było, oj trzeba... na dodatek powiem wam, że trzeba było zostać! - krzyknął Bobercik, dociskając czapkę do głowy.
-Lacarnum Inflamare! - rzekł głośno Barney, wyciągając różdżkę, z której końca wystrzelił płomień ciepłego, niebieskiego ognia. Płomyk chwilę utrzymał się w powietrzu, po czym znikł jak sen jaki złoty. -Jeśli tego dziadostwa nigdzie nie zamknę, to będzie cenzura nie ciepełko.
- To nie może być udany wypad- mruknął dotąd cichy Drake- Ac i Pitti zniknęli gdzieś przed samym wyjściem, Pepe jest chory.. i muszę się tu z wami nudzić.
- Nie musisz. Tylu tu uczniów, znajdź sobie towarzystwo, marudo pieprzony - wycedził Barney przez zaciśnięte zęby, patrząc zdenerwowany na Drake'a. Lubił go, ale niektóre jego odzywki były denerwujące.
- Żebyś wiedział, że tak zrobię!- odparł również zdenerwowany Gryfon, odwrócił się na pięcie i zniknął za zakrętem. Trójka pozostałych chwilę jeszcze stała, patrząc w tamtym kierunku, jakby mieli nadzieję że wróci.
-Chyba przesadziłeś.. ale nie martw się. Też bym mu tak powiedział..- mruknął Bobercik poklepując Ślizgona po ramieniu.
- Czemu?
- BO NIE MA BIAŁEGO!- krzyknął chłopak i zaniósł się niekontrolowanym śmiechem. Kris spojrzał na niego z politowaniem, ale nie odezwał się. Zrobił tylko znaczącą minę w kierunku Barniego.
- Chodźmy gdzieś się ogrzać.. Trzy Miotły..- Kris znowu mówił rozmarzonym głosem.

Do środka pomieszczenia wpadł zimny wiatr, kiedy chłopcy otworzyli drzwi. Jeden z mężczyzn siedzących obok wejścia spojrzał na nich zły.
- Zamknijcie te drzwi, mam migrenę i potrzebuję ciepła!
- Migrenę to ma Księżna Diana, ciebie najwyżej łeb cenzura. - wpadł mu w słowo drugi i mrugnął porozumiewawczo w kierunku trójki uczniów. Barni i Bobercik usiedli przy stoliku, a Kris poszedł zamówić trzy kufle piwa kremowego.
- Nie sądzisz, że od kiedy jest prefektem, stał się nadęty i stracił część poczucia humoru?- zapytał Bob, patrząc w kierunku lady, gdzie wysoka sprzedawczyni obsługiwała Krisa.
- A miał kiedyś jakiekolwiek? Pamiętam, jak w pierwszej klasie trzy lata temu Pitti dla zabawy rzucił Colloportus na drzwi do łazienki dziewczyn.. tej na trzecim piętrze. Było śmiesznie, dopóki Kris nie speniał i nie poszedł do McGonagall. - Barni uśmiechnął się krzywo, na wspomnienie szlabanu jaki dostali.
- No.. ty go właściwie nie znasz, ja mieszkam z nim od pięciu lat w jednym dormitorium.
Przerwał widząc, że Kris zmierza ku nim, z trzema butelkami w rękach.
- O czym gadacie? - zapytał, zwalając się na krzesło obok Boba.
- A.. o misiach- wymyślił na poczekaniu Barni.
- O misiach? - Kris miał niezmiernie zdziwioną minę.
- No...- Ślizgon łyknął piwa, aby ukryć zmieszanie.
- Tak! Bo nie wiem czy wiesz, ale kiedy miś patrzy w lustro to widzi bułkę. - Bobercik znowu, dzięki bujnej fantazji uratował sytuację.
- Ah...- drugi Krukon nie wiedział do końca czy brać to na serio, czy nie, więc skwitował to właśnie bliżej nieokreślonym ahnięciem.
- Bob.. kiedy gracie pierwszy mecz? Z Gryfonami chyba, co nie?
- Owszem.. mam nadzieję, że Drake'owi przejdzie złość. Nie chciałbym go rozeźlić jeszcze bardziej, strzelając mu gola za golem. - Bob grał dobrze, ale miał też skłonności do przesady. Z trójki ścigających Krukonów, nikt nie wyróżniał się świetnym talentem, jednak drużynowo grali perfekcyjnie. Miło było patrzeć na dynamiczne akcje w ich wykonaniu. A jako, że akcje z reguły kończył Bob, przypisywał sobie całe zasługi ze zwycięstwa. Ac często go za to bluzgał, uprzytamniając mu, że gdyby nie dodatkowe sto pięćdziesiąt punktów za schwytanego znicza, wszystkie gole byłyby nic nie warte.
- Barni.. - zagaił Kris- Powiedz mi, czemu ty właściwie zadajesz się z nami, a nie z innymi Ślizgonami?
- Anim nie dostał zgody rodziców na wyjścia..a Trey jeszcze nie znalazł sposobu na te włosy. Mówię wam, lekcje to dla niego męczarnia! Ciągle słyszy uszczypliwe uwagi dziewczyn.
- Przy okazji.. Barney, znasz może przypadkiem Angelice Corner?- zapytał z innej beczki Bobercik.
- Przelotnie- usłyszał w odpowiedzi, co zabrzmiało nieco dwuznacznie.
- Nie wspominaj o niej przy Acu i Pittim... chyba, że chcesz żeby byli rozmarzeni przez resztę dnia.
Ślizgon skwitował to szerokim uśmiechem.
- Chodźmy do Zonka!- krzyknął Kris, odstawiając pustą butelkę po piwie kremowym.

Kris stał oparty o płot, koło Jęczącej Chaty. Rzucał pod nosem bluzgi, złorzecząc na wszystko, co tylko możliwe. Bite pięć minut stał pod drzwiami Zonka i dobijał się do nich tak rozpaczliwie, że przechodzący ludzie patrzyli na niego z nieukrywanym politowaniem. W końcu Bob i Barni musieli go siłą stamtąd odciągnąć.
-Zamknięte?- zapytał cicho, gdy już przestał bluzgać. -Zamknięte?- powtórzył z niedowierzaniem. Bobercik patrzył na niego z rękoma założonymi na głowę. Uśmiechnął się mimo woli, rozbawiony złością Krisa. Złość ta przeszła jednak równie szybko jak się zjawiła, a to przez zdarzenie, które miało miejsce niedługo potem.

Trójka muszkieterów szła główną ulicą Hogosmade. Nie rozmawiali za dużo, przyglądając się witrynom sklepów. Wracali do Hogwartu, wszyscy troje stwierdzili, że wypad w tak małej grupie nie ma sensu. Kiedy mijali Sklep Zonka z ust Krisa wyrwało się ciche prychnięcio-westchnięcie. Po chwili sklepy się skończyły, a chłopacy skręcili w wąską uliczkę, gdzie stały małe, obskurne domy. Szli dalej w milczeniu, wsłuchując się w deszcz bębniący od rynny. Powoli przestawało padać, a w głowie Barniego zaiskrzyła nadzieja, że ten dzień może nie jest jeszcze do końca zmarnowany. Nadzieja ta umocniła się, gdy zza małego, ledwo trzymającego się w pionie domku, wyskoczyli Acer i Pitti. Wyskoczyli... wypadli, ledwo trzymając się na nogach. Z kieszeni Acera wystawały flaszki, Pitti trzymał dwie w ręce.
-O! - było to na wpół powitanie, na wpół czknięcie wykonane przez Acera.
-O! - odrzekł nieco zbity z tropu Kris.
-O! - ryknął Bobercik, wpatrując się łapczywie w Ognistą Whisky, w ręku Pittiego.
-O!- jęknął Pitti, gdy jedna z butelek z kieszeni Acera, upadła mu na nogę.
-O!- Barni ucieszył się na widok przyjaciół.
-O!- krzyknęli wszyscy jeszcze raz, tak dla zasady.
-O!- Barni uświadomił sobie, jak to dobrze, że pokłócili się z Drake'em. Będzie więcej.
-Stop!- ryknął Ac podpierając się niepewnie o ramie Pittiego.
-Kategoryczny stop!- Dodał Pitti, podnosząc butelkę. Przez to, że się schylił, Acer zachwiał się niebezpiecznie i zrobił kilka niepewnych kroków w bok.
-Wyjadę z innej beczki...Stop na amen!- ryknął Bobercik, chcąc w ten sposób dać do zrozumienia, że ma być stop.
- Pijaki jedne, pieprzone, żałosne, perfidne dranie, tak się nachlać..- zaczął ich ganić Kris, jednak Bobercik wciął mu się w zdanie.
- Ale zostało coś?!- zapytał z nadzieją w głosie.
- No a jak.. myślę o swoich frycach, nie? - Acer wyjął trzy flaszki zza pazuchy i rzucił je - w jego mniemaniu- do Bobercika. Lekkie zaburzenia równowagi spowodowały jednak niefortunne wylądowanie dwóch flaszek na ziemi, a jedna głucho uderzyła o głowę Pittiego.
- Pusto?- zdziwił się sprawca i uderzył jeszcze raz. -Pusto! -potwierdził z uśmiechem.
- Srać na to czy pusto, sucho mi! - Bob przyssał się do jednej z podniesionych przed chwilą butelek, nie wziął jednak dwóch łyków, a odrzucił ją w stronę Krisa, który zręcznie przepuścił ją między rękoma i dostał w brodę. -Ło! - skomentował, krzywiąc się niemiłosiernie.
- Nie będziemy pić na deszczu, nie? - zapytał niepewnie Pitti, jakby nie był o tym do końca przekonany.
- Nie. Proponuję ten.. jak mu? No mniejsza, zaprowadzę was!- Acer, okazując przebłysk inteligencji poprowadził resztę do gospody Pod Świńskim Łbem. Rozsiedli się wygodnie, a Bob powstał i przemówił, trzymając w wyciągniętej ręce flaszkę.
-No panowie! Jak to mówią, alkohol pity z umiarem nie szkodzi nawet w dużych ilościach!- po tych słowach wziął potężny łyk, ale natychmiast odłożył flaszkę od ust. -Zapomniałem, że to tak daje!- mruknął do siedzącego obok Krisa, przecierając usta wierzchem dłoni. Krisowi pomysł z piciem się nie spodobał, był przerażony, że jeśli ich nakryją odbiorą mu odznakę Prefekta.
-Nie chcesz, to nie..- rzekł przyjacielsko Acer, jednak po chwili wyszły na jaw jego zamiary, kiedy sięgnął ręką po stojącą przed Krisem flaszkę. Kris jednak go ubiegł i po chwili przyłączył się do ogólnego nastroju.
-No.. a wiecie, że widziałem Montag...- Pitti zaczął opowiadać, jednak po chwili skończył, wpatrując się z wytrzeszczonymi oczyma w okno gospody. Podążając za jego wzrokiem Acer również to ujrzał. Śliczna blondynka, którą w zeszłym tygodniu widzieli w pokoju wspólnym. Równocześnie zerwali się z miejsc. Bob mruknął coś o kaskaderach, kiedy odbijając się od krzeseł i siebie nawzajem dotarli do drzwi.
-Tego nie przegapię!- krzyknął Barni i również zerwał się z miejsca. Ślizgonowi droga do drzwi poszła o ile lepiej, na co Kris gwizdnął cicho z podziwem.
-Dużo nie wypiłem- rzekł Barney, odwracając głowę w drzwiach. Wypadł na ulicę i rozejrzał się w prawo i w lewo. Przez myśl przeszło mu, że nie zdążył i całą zabawę szlag trafi, jednak po chwili usłyszał głos Acera zza zakrętu.
-Księżniczko moja?- powtórzył pod nosem Barni, głosem, w którym dało się wykryć trochę zazdrości- Do mnie nigdy tak nie powiedział.. gnojek!
Zaśmiał się cicho z własnego żartu po czym pobiegł w stronę, skąd dochodził głos Acera. Scena którą zobaczył nieźle zbiła go z tropu. Obaj chłopacy klęczeli przed dziewczyną, a kiedy Barni podszedł bliżej usłyszał Pittiego:
-Aniele mój! Ty..
-Zamknij się frycek.. konwersację prowadzę, a ty się wpieprzasz!- skarcił go Acer, odpychając niezdarnie. Musieli się objąć, aby nie runąć na ziemię. Acer był o tyle bardziej pomysłowy, że zamiast obejmować Pittiego, objął nogę dziewczyny. Angelica spojrzała na nich rozbawiona, po czym zręcznie wyrwała nogę z uścisku Risusa, odwróciła się na pięcie i poszła przed siebie, nie zwracając uwagi na błagalne okrzyki Acera i Pittiego. Kiedy przechodziła obok Ślizgona zrobiła minę O-Boże-Ale-Idioci i uśmiechnęła się lekko. Barni wzruszył bezradnie ramionami, po czym podszedł do kumpli.
- Idioci.. tak chcecie laskę wyrwać?
- To nie laska! To Anioł!- poprawił Barneya Pitti.
- Tak, tak- mruknął pod nosem Ślizgon po czym pomógł Acerowi wstać. Gdy tylko chłopak był w pionie, puścił się biegiem za dziewczyną, która odeszła już spory kawałek.
- Angelicaaa! - krzyknął w momencie, gdy jedna noga uderzyła o drugą. Łupnął na ziemię, uderzył szczęką w twardy chodnik i wyciągnął rękę w błagalnym geście. Po chwili ręka upadła.
-O Boże!- krzyknęła dziewczyna i podbiegła do nieszczęsnego Aca. Chłopak wyglądał, jakby stracił przytomność.
-Sztuczne oddychanie..?- zapytał ironicznie Barni, o mało nie krzyknął z wrażenia, gdy dziewczyna pod wpływem sugestii przyłożyła usta do ust jego kolegi. Ten moment wystarczył Acerowi, aby opleść ją rękoma i przyssać się do niej, jak pijawka. Widząc to Pitti, w bohaterskim geście, sięgnął po różdżkę, machnął nią i wymamrotał pod nosem formułkę zaklęcia. Łupnęło zdrowo, a Angelica wylądowała gładko na chodniku kilka metrów dalej. Gładko tylko dlatego, że Barni widząc co wyrabia Krukon również sięgnął po różdżkę. Dziewczyna, cała czerwona na twarzy wstała, podeszła do Acera i kopnęła go mocno w okolice nerek. Następnie szybkim krokiem, który równie dobrze mógłby zostać nazwany biegiem oddaliła się na główną ulicę. Acer usiadł na zimnym chodniku i pokazał kolegom uniesiony w górę kciuk.
-Jea!- krzyknął radośnie, jednak uśmiech zszedł mu z twarzy, gdy zobaczył czerwonego, dygocącego ze złości Pittiego.
Wypad do Hogosmade dla Barniego należał do udanych, jednak Acer i Pitti przez jakiś czas nie odzywali się do siebie.

Po schodach do północnej wieży z nieprzytomną od wesołego rozmarzenia twarzą Acer prowadził Bobercika trzymając jego rękę na własnym karku. Z drugiej strony tak samo szedł okropnie blady Kris, który najwidoczniej nie był przyzwyczajony do takich ilości Ognistej Whisky. Czarnowłosa głowa Bobercika kiwała się na boki, szata była cała ubabrana w wymiocinach. Za nimi zagryzając wargi ze złości szedł Pitti, który nieustannie bluzgał przed siebie. Gdy doszli do drewnianych drzwi z rzeźbionym orłem, Acer zataczając się mruknął
- No to po nas... &#8211; w tym samym momencie drewniany orzeł otworzył dziób i zadał zagadkę
- Ja to ty, ty to ja, kto jest głupszy ty czy ja? &#8211; zapytał wdzięcznie wprawiając w dziwną konsternację całą czwórkę. Zanim zdążyli się odezwać usta otworzył Bobercik
- Ja... &#8211; sapnął ciężko. A gdy drzwi otworzyły się dodał - ...pier.dolę...
Chłopcy wtoczyli się do pokoju wspólnego gdzie nikt nie zwrócił na nich uwagi. Wszyscy przebierali się narzekając na okropną pogodę. Acer i Kris z Bobertem między sobą przemieszczali się zygzakiem w kierunku ich ulubionych foteli. Ich oczom ukazała się straszna scena. Fotele zajęte były przez jakichś drugorocznych.
- Poszli won &#8211; mruknął do nich ledwo stojący Acer i po chwili przestraszeni chłopcy pobiegli na drugi koniec pokoju. Acer z Krisem najpierw położyli na największym fotelu Bobercika, a potem sami zwalili się ciężko na dwa inne.
Acer kątem oka zobaczył jak Pitti siada niedaleko z bardzo niewyraźną miną. Gdy ich spojrzenia się spotkały, Acer uśmiechnął się z wyższością i prawie spadł z fotela z braku równowagi. Po chwili jego wzrok przykuł blady, nie ruszający się przyjaciel. Popatrzył na niego żałośnie i zaczął intensywnie myśleć.
- Ennervate &#8211; powiedział celując różdżką w Bobercika, błysnęło fioletowe światło i Acer zaczął się przyglądać co spowodował. Efektem zaklęcia było to, że Bob zachrapał głośno przez sen i przewrócił się na bok.
Acer wzruszył ramiona nie mając pojęcia co jeszcze może zrobić poza zostawieniem go w spokoju. Czując coraz wyraźniej odzywający się ból w dolnej szczęce postanowił pójść do skrzydła szpitalnego. Mając nadzieję, że pani Pomfrey jeszcze nie śpi wstał i mruknął do Krisa, że zaraz wróci. Ten chyba tego nie dosłyszał, próbując skupić uwagę w jednym punkcie. Acer wyszedł na schody, zimne powietrze od razu go orzeźwiło, uśmiechając się do siebie schodził po schodach rozmyślając nad tym ile Ognistej Whisky zejdzie przy następnym wypadzie do Hogsmeade. Jego wesołe rozmyślania przerwała nadchodząca z naprzeciwka Angelica. Acer spojrzał na nią zdziwiony, a ona prychnęła z wściekłością i pobiegła szybciej po schodach. Acer wzruszył ramionami, osiągnął to co chciał więc dziewczyna stała mu się obojętna. Zresztą po tym jak go kopnęła nie miał ochoty drugi raz za nią biec. Nie na darmo wywinąłem orła, pomyślał i równocześnie naszła go myśl czy zrobił to specjalnie czy nie. Nie wiedząc kiedy rozmyślając i obijając się o ściany doszedł do skrzydła szpitalnego.
Stanął przed drzwiami przez chwilę zastanawiając się po co tu przyszedł, gdy sobie przypomniał, zapukał trzy razy i wszedł.
- Dobry wieczór! &#8211; krzyknął. Po pustej, ciemnej sali rozległ się jego głos. Za oknami panowała już noc i Acer widział jak gwiazdy ładnie błyskają na niebie.
- Któż to o tej porze przychodzi? &#8211; zawołała pani Pomfrey przerywając mu wpatrywanie się w nocne niebo. Gdy go zobaczyła westchnęła głośno i zawinęła się w szlafrok.
- No tak... Kto by inny&#8230;? &#8211; mruknęła patrząc na niego ze współczuciem &#8211; co tym razem ci się stało? Jesteś tu tak często, że jak jeszcze raz przyjdziesz w tym miesiącu to dam ci kubek.
Acer uśmiechnął się i pokazał palcem na obitą szczękę. Pani Pomfrey westchnęła jeszcze raz i zaczęła magią usuwać skutki jego dzisiejszych wyczynów miłosnych. Na końcu nakleiła mu plaster w miejscu gdzie zostało małe zadrapanie.
- Dziękuję bardzo pani Pomfrey &#8211; powiedział zadowolony chłopak &#8211; dobranoc! &#8211; krzyknął wychodząc. Zamknął za sobą drzwi i radośnie powłócząc nogami skierował swe kroki z powrotem do dormitorium.
Gdy zbliżał się do fotela, w którym leżał Bobercik, nie pamiętał już hasła ale niewiele to go obchodziło. Zobaczył jak Bobercik leży tak samo jak go zostawił, jedynie Kris śpiąc z czołem na stole wyglądał inaczej niż go Acer zapamiętał.
- Pitti? &#8211; krzyknął. Miał nadzieję, że jeszcze tu jest, bo nie chciał go ściągać z łóżka.
- Co? &#8211; jego nadzieje spełniły, gdy usłyszał znajomy głos zza fotela, który stał do niego tyłem.
- Pomożesz mi ich zanieść?
- Jasne &#8211; powiedział Pitti wstając. Widocznie nie chciał rozmawiać o dzisiejszej sytuacji. Gdy lampa oświetliła jego twarz gościł na niej lekki uśmiech.
- Jak chcesz to bierz się za tą Angelicę &#8211; powiedział Acer zarzucając rękę Bobercika na szyję uważając, by nie ubrudzić się jego dzisiejszym obiadem. Pitti spojrzał na niego zdziwiony, po chwili już stali przed drzwiami z napisem &#8222;V klasa&#8221;.
- Dlaczego? &#8211; zapytał rzucając Bobercika na jedno z łóżek. Acer zastanowił się chwilę i powiedział.
- Co chciałem to mam &#8211; uśmiechnął się biorąc rękę Krisa. Pitti zrobił to samo i gdy już i jego zaprowadzili do swojego łóżka Acer dodał &#8211; zresztą ta Viola z naszej klasy nie jest zła &#8211; w tym momencie na jego twarzy pojawił się błogi uśmiech jak wcześniej pojawiał się gdy myślał o Angelice.
Spojrzał na Piitiego, który robił się czerwony ze złości.
- Co...? Ty też...? &#8211; zapytał zdziwiony, a gdy zrozumiał, że tak, na jego twarzy również pojawił się grymas wściekłości.
- Giń... &#8211; powiedział Pitti gdy obaj rzucili się na siebie przed drzwiami dormitorium.
Ostatnio zmieniony śr lut 06, 2008 7:15 pm przez Barni, łącznie zmieniany 2 razy.
Obrazek

.
Awatar użytkownika
AnimKing
SSJ 5
Posty: 685
Rejestracja: czw lis 23, 2006 12:07 pm
Lokalizacja: z domu

Post autor: AnimKing »

Zaje**** lepszy niż ff Daegurtha :D. 100/100 (nie czepiam się głupich błędów )
Awatar użytkownika
Kris
Avanger
Posty: 2254
Rejestracja: wt lis 22, 2005 11:33 pm
Lokalizacja: Poznań

Post autor: Kris »

Hahah owned xd tak szczerze, FF jest bardzo ciekawy, może się zgodze z animem, że lepszy niż Daego, napewno pod wzgledem komizmu xd co powoduje, że miło mi się czyta.

80/100
Obrazek

Obrazek
1. Kris ma ZAWSZE racje
2. PP3088 ma prawie zawsze racje
3. : >
Awatar użytkownika
Bobercik
SSJ 5
Posty: 2940
Rejestracja: pn lut 13, 2006 7:02 pm
Lokalizacja: Wrocław
Kontakt:

Post autor: Bobercik »

Fan Fick jest tak wspaniały, że aż powiem: fan fick jest wspaniały. A tak wspaniałego ficka dawno nie czytałem, ponieważ jest tak wspaniały, że inne wspaniałe ficki, nie są przy nim tak wspaniałe. Prawda?
Pewna bardzo mądra osoba tak napisała. Zdecydowanie się z nią zgadzam!

A co się będę powtarzał !
Obrazek
Awatar użytkownika
Pitti
SSJ 5
Posty: 2676
Rejestracja: wt kwie 24, 2007 11:05 am

Post autor: Pitti »

Kris pisze:tak szczerze, FF jest bardzo ciekawy, może się zgodze z animem, że lepszy niż Daego, napewno pod wzgledem komizmu xd co powoduje, że miło mi się czyta.
Dokladnie. Odcinek OWNI SYSTEM TOTALNIE!! XD Lepszy niz 1 i 2 razem :D, dawac next epa! XD
Obrazek

I'll become The King of Pirates!
Awatar użytkownika
Drake
Golden Oozaru
Posty: 228
Rejestracja: pt cze 15, 2007 3:32 pm
Lokalizacja: Głuchołazy
Kontakt:

Post autor: Drake »

najleszpy z epów napisany równie dobrze jak poprzednie a do tego bardzo śmieszny.ale ma wade mam na mysli Drake;pp
http://www.mist-village.zobacz.com.pl/ fajna stronka anime(duży download)polecam
http://www.otwieramy.pl/?p=140130 kliknij to mi pomoże:Pp
Acer
SSJ 5
Posty: 700
Rejestracja: sob mar 10, 2007 7:55 pm

Post autor: Acer »

:>

Koczek i ja pragniemy przeprosić za tego epa ponieważ nie dość, że krótki to i słaby. Przepraszamy, spróbujemy się odkuć w przyszłym epie.

-Szlag!- wrzasnął Barney Ollivander, kiedy jego ciało z impetem ugodziło o podłogę - Co do ...?- chłopak zaczął wyplątywać się z kołdry. Przetarł oczy i zobaczył stojącego obok swojego łóżka Anima, z wyciągniętą różdżką.
- Co ty do cholery wyprawiasz idioto? - Barni usiadł na skraju łóżka, patrząc wściekle na kolegę. Reszta ludzi z dormitorium spała, lub udawała że śpi.
- Nie będziesz mnie więcej budził! - Anim uśmiechnął się krzywo- Kupiłem w Hogosmade budzik, jednak dopiero teraz mi się o tym przypomniało. Ty zawsze budzisz się o siódmej, ja będę robił sobie pobudki przed siódmą. I zobaczysz jak to miło.. zdrajco. - Anim przestał się uśmiechać, patrzył na Barniego poważnym wzrokiem.
- Zdrajco?- O ile początek wypowiedzi kolegi, młody Ślizgon mógł traktować jako żart, o tyle końcówka zupełnie zbiła go z tropu. - O czym ty gadasz?- chciał sięgnąć ręką po swoją różdżkę, jednak zmienił zdanie, kiedy zauważył, że Anim usiadł.
- Zdrajco. - powtórzył King, zakładając okulary- Wczoraj, w pokoju wspólnym, uznaliśmy, że dość już mamy twojej przyjaźni z innymi domami. Jesteś zdrajcą, nie zasługujesz na miano Ślizgona, skoro wolisz się zadawać z kujonami z Ravenlawu. Prefekt Naczelny nie uratuje ci tyłka, albo zerwiesz kontakty z tamtymi, albo będziesz miał tutaj przesrane do końca twoich dni w Hogwarcie... - Anim mówił jeszcze przez kilka minut, robiąc przerwy tylko na zaczerpnięcie oddechu. Barni, który w czasie tego przemówienia zdążył się przebrać, był pewien, że wczoraj dokładnie uszykował sobie mowę. Kiedy skończył w młodym Ollvianderze się gotowało, jednak nie dawał tego po sobie poznać.
- Możesz powtórzyć? Zdaje się, że wpadło mi coś do ucha...- zapytał wstając.
- A od którego momentu?
- Od tego, w którym wpadło mi coś do ucha. - rzucił szorstko przez ramie, wychodząc z dormitorium. Kiedy znalazł się w Pokoju Wspólnym, ten był jeszcze niemal pusty. Przy kominku, w którym palił się zielonkawy ogień, siedział krótko obcięty blondyn, z ostro zakończoną brodą. Na dywanie obok tego samego kominka leżały dwie dziewczyny i chichotały, pochylone nad gazetą "Czarownica". Kiedy Barni zszedł po schodach, dziewczyny złożyły gazetę a chłopak wstał. Otworzył usta, jednak Ollivander powitał go krótkim "Spier.dalaj" i wyszedł. W drodze na śniadanie towarzyszyły mu wyrzuty sumienia, być może tamten uczeń nie był jednym ze 'spiskowców'. Chłopak zmienił zdanie, gdy po wróżbiarstwie o mało nie zleciał ze schodów na skutek zaklęcia potknięcia, rzuconego właśnie przez tamtego ślizgona.

Zbliżał się koniec października, więc lekcja opieki nad magicznymi stworzeniami, która była tego dnia ostatnia, nie należała do wspaniałych. Silny wiatr i lekki deszcz sprawiały, że wracający do zamku uczniowie chcieli już go nie opuszczać.

-Barney! - krzyknął ktoś za plecami ślizgona. Chłopak odruchowo sięgnął po różdżkę, nie miał ochoty znosić kolejnych drwin, jednak kiedy się odwrócił zobaczył za plecami średniego wzrostu, czarnowłosą trzecioklasitkę. Lara Crawt była jedną ze ścigających Slitherynu. Kiedy zobaczyła różdżkę w ręku Barniego, uśmiech zszedł jej z twarzy.
- Przepraszam. - mruknął Barney, chowając różdżkę. Dziewczyna znowu się uśmiechnęła.
- Montague mówi, że masz być dzisiaj na meczu, chce, żebyś widział jaką taktykę obrał Acer, żebyś mógł znów złapać znicza przed nim...no coś w tym stylu. Muszę lecieć - dodała, aby po chwili odwrócić się na pięcie i pobiec w stronę grupy dziewcząt.
- Jasne.. - Barni patrzył przez chwilę na jej plecy, jednak po chwili otrząsnął się z transu i karcąc się w duchu chodził po zamku w poszukiwaniu znajomej twarzy. Przez cały dzień słyszał docinki ze strony reszty Ślizgonów i wiedział, że jeśli nie przestanie zadawać się z uczniami innych domów, będzie mu to towarzyszyć przez pozostałe trzy lata.
Jakbym mógł olać Pittiego, zapytał się z w duchu, kiedy zobaczył go na korytarzu. Krukon, nie wiedząc, że stoi za nim profesor Flitwick, lewitował w powietrzu jakiegoś pierwszoklasistę. Barni uśmiechnął się mimo woli, kiedy młody chłopiec runął na ziemię, a Pitti dostał dziennikiem w głowę.
- Mój chłopcze! Nie wolno się tak zachowywać w stosunku do...
- Przepraszam! - Barney stanął obok Pittiego i położył mu rękę na ramieniu- Profesor Longbotom kazał mi natychmiast przyprowadzić Crusera do cieplarni! - nie czekając na zgodę profesora, popchnął Pittiego i szybkim krokiem oddalili się od Flitwicka.
- Dzięki stary!- rzekł uśmiechnięty od ucha do ucha Pitti, zwalniając kroku.
- Nie ma sprawy. Nie wierzę, że dał się na to nabrać .. przecież wrabialiśmy go już w ten sam sposób ze sto razy.
- Fryce!- dogonił ich Acer. Miał miotłę na ramieniu i mimo szerokiego uśmiechu na twarzy, był strasznie blady - Za godzinę mecz. Chcę głośny doping, jasne?
- Tak jest ! - Barni i Pitti wyprężyli się salutując.
Acer skwitował to cichym chichotem po czym wybiegł, przez wielkie dębowe drzwi, na błonie.
Pitti mocnym naciskiem na ramie wymusił na Barnim skręcenie w stronę Wielkiej Sali, gdzie niektórzy uczniowie jedli jeszcze obiad.
- Przed meczem trza coś zjeść!
- Przecież my nie gramy..
- Trzeba i koniec, cfelu!- Krukon z uśmiechem usiadł przy długim stole.

Barni, Pitti i Kris szli przez błotniste błonie w kierunku stadionu. Zewsząd słyszeli podniecone głosy, wykrzykiwane nazwy domów, spekulacje na temat wyniku. Przed nimi szła drużyna Ślizgonów. Barney wpatrywał się nieco rozmarzonym spojrzeniem w plecy Lary Crawt.
- Ty!- Pitti wyrwał go z transu.
- Co?
- Gówno! HYHYHY!- Pitti zaniósł się śmiechem, na co idący obok nich uczniowie robili zniesmaczone miny. Montague usłyszał ten śmiech, przystanął i odwrócił się na pięcie. Spojrzał krótko na Pittiego, po czym przeniósł wzrok na swojego szukającego.
- Dalej się z nimi zadajesz?- wskazał podbródkiem na Krisa i Crusera.
- Owszem, a co?- Barni zauważył, że reszta drużyny również przystanęła.
- Nie chcemy takich u nas. Możemy znaleźć lepszego szukającego- Montague próbował zrobić groźną minę, jednak wyszło z tego coś, na co Pitti znowu zaczął się śmiać. Kapitan Ślizgonów spojrzał na niego spode łba, po czym znów zwrócił się do Barniego:
- Idziesz z nami, czy mam znaleźć kogoś za ciebie?
Zapytany spojrzał najpierw na Krisa, potem na Pittiego, przelotem na Larę, znów na Pittiego- zdziwiony stwierdził, że temu kopciu się z uszu- po czym odpowiedział, patrząc Montague'owi w oczy.
- Znajduj innego- Ominął osłupiałego, barczystego ślizgona i resztę drużyny i udał się na stadion. Pitti i Kris po chwili go dogonili.
- Nie wierzę, że to powiedziałeś!- Pitti z radością poklepał kolegę po ramieniu- Jesteś prawdziwym cfelem, cfelu!

Kilkaset kroków od stadionu dogonił ich Pepe.
- Czołem brygada! Nie uwierzycie, nie uwierzycie!
- Won! MECZ TERAZ JEST! - Pitti uciszył podekscytowanego Gryfona, na co ten odszedł zniesmaczony.

Weszli na stadion. Większość miejsc była już zajęta, jednak udało im się znaleźć wolny 'kąt', w miarę dobrym położeniu. Pitti czmychnął na stanowisko komentatora. Patrzyli stamtąd, jak gracze wychodzą na boisko, aby po chwili wzbić się wysoko w powietrze. Nim jednak to się stało, obok ich miejsc przeszła drużyna Ślizgonów. Montague pokazał Barniemu, co myśli o jego decyzji, przejeżdżając palcem po szyi. Ollivander uśmiechnął się szeroko.

- Wszyscy zawodnicy są już w powietrzu! &#8211; Acera dobiegł znajomy głos, gdy tylko odbił się od ziemi. Wzbił się ponad wszystkich zawodników, by mieć dobry widok.
- Ravenclaw vs Gryffindor! &#8211; obwieścił wszystkim Pitti &#8211; Oczywiście ja jako bezstronny komentator bezinteresownie zrobię co w mojej mocy by pogrążyć Gryfonów &#8211; po trybunach rozległ się donośny śmiech. Acer zaśmiał się cicho omiatając wzrokiem boisko w poszukiwaniu złotego błysku.
- Akcja Ravenclawu! Fist ma kafla! &#8211; krzyknął Pitti. Acer odruchowo spojrzał na pierwszą akcję tego meczu. Przy trzech słupkach zobaczył znajomą postać Drake&#8217;a , obrońcy Gryffindoru. Dragon z kaflem popędził w bok upuszczając czerwonego piłkę, którą złapał Cirth i pomknął w drugą stronę, szybko wzbił się w górę i także upuścił kafla. Bobercik, który już na to czekał, złapał i poleciał w stronę bocznej pętli Drake ruszył w tą samą stronę i to go zgubiło.
- 10 do 0 dla Ravenclawu! &#8211; krzyknął, gdy Bobercik rzutem zza pleców trafił do bocznej pętli po drugiej stronie. Acer uśmiechnął się pod nosem, gdy ścigający w locie przybijali piątki.
Po kilkunastu minutach było już 70 do 20 dla Ravenclawu, więc Acer pomyślał, że dobrze będzie dać im nabić sporą przewagę, a dopiero potem łapać znicza.
Kątem oka dostrzegł jak Dae Vinid, kapitan Gryfonów z kaflem w ręce leci w stronę Louisa. Zręcznie odbity tłuczek przez któregoś z pałkarzy Krukonów sprawił, że Dae musiał uniknąć czarnej kulki, ale stracił też kafla, którego przejął Dragon, który najwięcej robił na boisku.
- Terry pikuje prosto w dół! &#8211; krzyknął Pitti &#8211; pewnie mu ciśnienie w gaciach spadło &#8211; dodał, a Acer klnąc na siebie pomknął za nim. Wtedy dostrzegł przy ziemi złotą, skrzydlatą kulkę, Terry był zaledwie kilkanaście stóp od niej. Acer położył się płasko na miotle przysięgając, że jeśli przeżyje nigdy więcej nie będzie się tak obijał na boisku.
- Szukający widzą znicza! &#8211; krzyknął Pitti, a oczy wszystkich kibiców skierowały się na dwie niebieskie i czerwone smugi. Acer nie miał zamiaru łapać znicza. Najważniejsze było by Terry go nie złapał. Wtedy ich spojrzenia się spotkały, widocznie mina samuraja kamikadze na twarzy Acera zbiła z tropu szukającego Gryfonów, bo zwątpił, gdy Krukon znalazł się pod nim. Terry poleciał w górę aby się nie rozbić, a Acer przemknął koło znicza dając mu odlecieć. Wtedy zobaczył jak podlatuje do niego Dragon.
- Co ty robisz?! Czemu nie złapałeś znicza mając go na wyciągniecie ręki?! &#8211; krzyknął cały spocony i zdyszany.
- Daję wam nabić przewagę Dragon! Nie widzisz jak dzisiaj nabijacie punkty?! &#8211; odkrzyknął Acer zdenerwowany tym, że krytykują go na pozycji szukającego &#8211; Wiem co robię! &#8211; dodał.
- Mam nadzieję! &#8211; wrzasnął Dragon, po czym odleciał, by dołączyć do akcji na bramki Drake&#8217;a. Acer oddalił się wysoko by widzieć znicza i Terry&#8217;ego. Gryfon krążył wypatrując błysku. Acer krążąc po boisku zobaczył na trybunach krzyczących i machających rękami Barniego i Krisa. Uśmiechnął się pod nosem. Pepe choć Quidditch go nie bardzo interesuje kibicuje i tak Gryffindorowi, pomyślał,
- 140 do 50 dla Ravenclawu! &#8211; krzyknął Pitti. Acer pomyślał, że nie ma już na co czekać. Trójka ścigających była już wykończona, trzeba złapać znicza, pomyślał. Zmrużył lekko oczy wypatrując złotej kulki, gdy dostrzegł, że Terry lata za nim. Robiąc mały sprawdzian najpierw poleciał trochę w prawo, Terry zrobił to samo. Potem trochę w lewo Gryfon poleciał za nim.
- Chcesz się bawić? &#8211; mruknął Acer do siebie. Upewnił się, że Terry za nim jest i pomknął w kierunku słupków bramkowych Krukonów. Położony płasko na miotle widział jak Vinid mknie z kaflem na ich bramki. Ruszył na niego wirując zbił go z toru i poleciał prosto w dół Terry tuż za nim zręcznie ominął Daego i pikuje za jego śladem.
- Czyżby Risus zobaczył znicza? &#8211; krzyknął Pitti sprawiając, że dla kibiców znowu liczyli się tylko szukający. Zresztą Acer dostrzegł jak obie drużyny jakby zwalniają i patrzą na nich. &#8211; Ładnie lata gdyby tylko nie ta twarz &#8211; mruknął Pitti, ale dzięki magicznemu megafonowi wszyscy kibice to usłyszeli. Acer będąc kilka stóp nad ziemią poprzysiągł, że nie daruje Pittiemu. Z całą szybkością w ostatnim momencie pociągnął miotłę do góry. Poczuł jak stopami ryje po ziemi, dziękując niebiosom za to, że mu się udało zobaczył jak Terry z impetem uderza o ziemię. Usłyszał głośny jęk ale to było nieważne, koło buta Bobercika zobaczył znicza. Wystrzelił z pełną szybkością wprost na znajomego Krukona, który jakby się lekko przestraszył. Acer podleciał pod nim i wyciągając rękę chwycił trzepoczącą skrzydłami złotą kulkę. Pomknął w górę z wyciągniętą ręką, uśmiechając się szeroko.
- Frajer złapał znicza! &#8211; krzyknął uradowany Pitti &#8211; 290 do 50! Ravenclaw wygrywa!
Z trybun zaczęli wysypywać się kibice. Cała drużyna podleciała do Acera klepiąc go po plecach i uśmiechając się szeroko.
- Wiedziałeś co robisz &#8211; powiedział Dragon &#8211; Nieźle &#8211; dodał i odleciał do pani Hooch, która jak zwykle sędziowała mecze Quidditcha.
Kiedy wylądował poczuł na szyi objęcie Barniego. Wokół niego każdy Krukon chciał mu pogratulować, ale przyjął gratulacje tylko od przyjaciela.
- Weź moją miotłę i oddaj dla Dragona, ok? &#8211; powiedział wciskając mu w ręce Immediate &#8211; Ja mam coś jeszcze do zrobienia &#8211; mruknął, po czym zaczął się przeciskać przez tłum do niskiej blondynki ze swojej klasy.

Barni szedł wolno jednym z korytarzy. Nie miał zbytnio co robić. Krukoni świętowali druzgoczące zwycięstwo, a Gryfoni lizali rany. Tak czy siak, wszyscy siedzieli w swoich pokojach wspólnych. Ślizgoni byli na niego wkuci, a z Puchonami kontaktu nie miał nigdy. Chodził więc samotnie, po pustych korytarzach zamku, z rękoma wbitymi w kiszenie. Powoli robiło się ciemno, Ślizgon stanął przy oknie i wpatrywał się chwilę w spowite mrokiem jezioro. Jego rozważania o egzystencji przerwało nagłe wyjście zza zakrętu grupy Ślizgonów. Grupy, na czele której szedł Montague, za nim drugi pałkarz, Ślizgon, którego widział w pokoju wspólnym z dwoma dziewczynami, oraz dwójka innych uczniów z domu Salazara Slitheryna. Barni nie odrywał wzroku od okna, jednak był pewien, że niedługo będzie do tego zmuszony. Nie mylił się.
- Oj! Kogo my tu mamy! - Montague powiedział to tak słodkim głosem, że Ollivanderowi zaczęło się zbierać na wymioty - Nasz wspaniały ex-szukający- położył znaczny nacisk na 'ex'. I w tym momencie stało się nieuniknione. Ślizgon z ostro zakończoną brodą zapytał
-Chcesz w zęby?
Podczas, gdy on pytał, Montague i drugi pałkarz wyjęli różdżki. I pewnie skończyłoby się to źle, gdyby nie słaby pęcherz Pittiego. Wracając z łazienki zahaczył o korytarz, na którym słyszał głosy. Napastnicy go nie widzieli, jednak Barni nie był zdziwiony, kiedy nim którykolwiek z nich zdążył coś powiedzieć, zaczęły wyrastać im czułki i inne rzeczy, które nie powinny znajdować się na ciele człowieka.
- Słyszałem głosy.. - rzekł wybawca Ślizgona, przekraczając nad zdeformowanym ciałem Montague'a.
- Słyszałem, że słyszysz - odrzekł Barni, uświadamiając sobie, że najpierw usłyszał kroki Pittiego, a dopiero potem go zobaczył.
- Ty słyszysz głosy, że ja słyszę głosy? Ty jesteś bardziej poje.bany niż myślałem!
Zanosząc się śmiechem opuścili korytarz, zostawiając tam leżącą i całkowicie zdezorientowaną grupę Ślizgonów.
- Wiesz, że ci tego nie puszczom płazem?- zagadnął Barney, zanim Pitti wszedł do pokoju wspólnego.
- Wiem.. i co? - zapytał, jednak nie zaczekał na odpowiedź. Mina mu zrzedła, kiedy spojrzał na kamiennego orła - Wpadłem! Łatwe, daj łatwe, łatwe!
- Pewnego dnia, pewien chłopiec wyszedł na dwór, myśląc iż jest jesień. Zobaczył jednak liście na drzewach, co powinien zrobić? - głos wydobywał się z orła.
- ZRYWAĆ JE!- wydarł się Pitti, uradowany prostotą pytania. Na twarzy Barneya pojawił się smutek. Kretyn, przemknęło mu przez myśl - Pomalować na czerwono i czekać, aż same spadną?- dodał po chwili Cruser, widząc, iż poprzednia odpowiedź była błędna. Barni zdusił w sobie śmiech.
- Chodź na błonia. Dzisiaj chyba będziesz spać pod pokojem- rzekł Ślizgon, zgarniając kolegę ramieniem i prowadząc na dwór.

Szarość powoli przechodziła w ciemnistą ciemność, kiedy siedzieli przyczajeni za wielkim drzewem, wpatrując się w parę nad jeziorem. Barni zerknął na Pittiego, który był cały czerwony na twarzy i mamrotał pod nosem klątwy i przekleństwa.
- Nie, że cię podpuszczam, broń Boże! Ale nie powiesz mu tego w twarz! - mruknął, mając w głębi ducha nadzieję, że sprowokuje kolegę. I tak też się stało. Pitti zdecydowanym krokiem wyszedł zza drzewa, po cichu podszedł za plecy Aca i Violi.
- Bu! - krzyknął, wkładając głowę między ich. Pech chciał, że przerwał im bardzo intymną chwilę. Na jednym policzku poczuł usta Violi, na drugim... mocny prawy prosty.
- Frycu pieprzony! - krzyknął Acer, wstając szybko. Pitti, napędzany siłą uderzenia, upadł na ziemię robiąc w niej brodą dziurę - Podglądać ci się zachciało?
- Cfelu! Zdradzać przyjaciół ci się zachciało?!
Viola nie do końca zrozumiała sens tych słów.
- Pedały?... mruknęła cicho do Barniego, który zanosząc się śmiechem stanął koło niej.
- No.. ee.. - Ślizgon miał problemy z mówieniem, bo mówienie i głośny śmiech nie idą w parze. Do tego poczuł ból mięśni brzucha, ale nie zwracał na to uwagi widząc, jak Acer sięga po różdżkę. Pitti wyciągnął swoją.
- Pytosempra!- ryknęli obaj, celując przeciwnikowi w krocze. Barni, który przez chwilę myślał, że będą się pojedynkować na poważnie, teraz leżał na ziemi, zanosząc się niekontrolowanym śmiechem. Dwójka Krukonów również zaczęła się śmiać, a Viola przyglądała się temu z dziwnym wyrazem twarzy. Przyjemny nastrój rozwiało pojawienie się Pepe.
- No, no, no -rzekł, widząc Aca i Pittiego z wyciągniętymi różdżkami - Będzie szlaban!
- Cfelu! - krzyknął Pitti, przenosząc różdżkę na Prefekta Naczelnego.
- Pało! - ryknął Acer, robiąc to samo.
- Transwestyto!- wydarł się Barni, któremu leżąca pozycja pozwoliła zobaczyć szpilki, w których przydreptał Pepe.
- Żartowałem.. - Pepe patrzył zniesmaczony na dwie wycelowane w niego różdżki, na uwagę Barniego zareagował rumieniąc się lekko- Mam wam coś do powiedzenia.. Ale nie tutaj.. i nie przy niej- Wskazał podbródkiem na Violę. Błysnęło fioletowe światło i Pepe padł na ziemię kilka metrów dalej.

- Wybacz stary, musiałem, wiesz.. bohaterski obrońca dam! - Acer, Barni, Pitti, Kris, Bobercik i Drake siedzieli w skrzydle szpitalnym, przy łóżku Pepe.
- Spokojna twoja rozczochrana - Pepe uśmiechnął się krzywo - A teraz siedzieć cicho i słuchać! Byłem w bibliotece. Jako prefekt naczelny mam dostęp do wszystkich książek.. i nie uwierzycie co znalazłem- Mówił długo, używał wielu trudnych słów, na co Pitti pojękiwał cicho. Jednak kiedy skończył, to właśnie blondyn w okularach był pierwszym który się odezwał.
- ŁAŁ!- krzyknął, chcąc zrobić wrażenie, że coś zrozumiał.
- Oo!- zawtórowali mu Acer, Bobercik, Barni i Kris.
- Skarby? W zamku? - Drake jako jedyny nie dał się ponieść emocjom.
- Ano.. podobno są tu już od dawna, jednak nikt ich nigdy nie znalazł. Najlepsze jest to, że to Huffelpuf je schowała! Najmniej ceniona, uczniowie z jej domu osiągają najmniej, są często wyśmiewani.. A jednak to ona wpadła na tak genialny pomysł.
- Genialny.. taa! Będziemy bogaci! - Pittiemu zaświecił się oczy.
- Najpierw trzeba je znaleźć.. - ostudził go Kris.
- Masz - powiedziała pani Pomfrey wciskając w ręce Acera kubek, równocześnie przerywając im rozmowę - niby tobie się nic nie stało ale obiecałam ci to masz.
Ja (1-09-2008 12:44)
kolumb wszedł na twoją starą i myślał że to ameryka
Pepek (1-09-2008 12:46)
A po Twojej doszedl do Indii i Antarktydy
Awatar użytkownika
Kris
Avanger
Posty: 2254
Rejestracja: wt lis 22, 2005 11:33 pm
Lokalizacja: Poznań

Post autor: Kris »

Frycu
Cfelu
Geju xd

Fyf jak zwyklę powalający i te txt ! Oczywiście mam nadzieję Acerze, że kubek Ci się do czegoś przyda xd

90/100
Obrazek

Obrazek
1. Kris ma ZAWSZE racje
2. PP3088 ma prawie zawsze racje
3. : >
Awatar użytkownika
Drake
Golden Oozaru
Posty: 228
Rejestracja: pt cze 15, 2007 3:32 pm
Lokalizacja: Głuchołazy
Kontakt:

Post autor: Drake »

Fyf ciekawy tylko szkoda że taki krótki.Podobał mi się mecz i komentator hehe.Naprawde dobrze ale licze na dłuższego epa
http://www.mist-village.zobacz.com.pl/ fajna stronka anime(duży download)polecam
http://www.otwieramy.pl/?p=140130 kliknij to mi pomoże:Pp
ODPOWIEDZ